Bitwa pod Lenino

Bitwa pod Lenino

II wojna światowa, front wschodni, część operacji orszańskiej
Czas	12–13 października 1943
Miejsce	Lenino
Terytorium	ZSRR
Wynik	Wojsko Polskie, przy współpracy z Armią Czerwoną, odebrało Wehrmachtowi część terytorium, ale ofensywa nie zakończyła się pełnym sukcesem
Strony konfliktu
III Rzesza Polska  ZSRR
Dowódcy
gen. art. Robert Martinek, gen. por. Otto Schünemann gen. bryg. Zygmunt Berling, gen. płk Wasilij Gordow
Siły
337 Dywizja Piechoty, XXXIX Korpus Pancerny polska 1 Dywizja Piechoty, radziecka 33 Armia
Straty
1500 zabitych, 326 pojmanych ok. 3000 żołnierzy
Położenie na mapie Związku Radzieckiego miejsce bitwy
54°25′01,6″N 31°07′19,9″E/54,417100 31,122200
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Lenino – starcie zbrojne w dniach 12–13 października 1943 w pobliżu miasteczka Lenino nad rzeką Miereją na wschodniej Białorusi (8 km od granicy z Rosją) stoczone w ramach operacji orszańskiej przez Armię Czerwoną (33 Armia Frontu Zachodniego i walcząca w jej składzie 1 Polska Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki) a Wehrmachtem (337 Dywizja Piechoty, wspierana przez odwody XXXIX Korpusu Pancernego). Była chrztem bojowym polskich jednostek podległych armii Związku Radzieckiego oraz początkiem szlaku bojowego tzw. Ludowego Wojska Polskiego. W okresie PRL bitwa urosła do rangi symbolu, a jej rocznica (12 października) była obchodzona jako Dzień Wojska Polskiego^[1].